به قلم دکتر غلامرضا گودرزی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع)

سال ۱۴۰۳ با همه سختی ها و فراز و فرودهایش گذشت. سالی که میتوان آن را سال شهادت و استقامت نامید. شهادت هزاران انسان بی‌دفاع و بزرگانی که با شجاعت و شهامت جلوی سفاک‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین جنگ تاریخ ایستادند. سالی که ملت ایران در شرایطی سخت و دشوار استقامت کرد و زخم برداشت اما کمر خم نکرد. سالی که سرعت تحولات از سرعت انتظارات و تحلیل‌ها پیشی گرفت و دنیا از یک تراز قدیمی وارد تراز جدیدی شد.

و اینک سال ۱۴۰۴ آمده‌است. سالی که از بهارش پیداست که چه افقی دارد. آنچه پیش روی است نوید سالی سخت و دشوار را می‌دهد. سالی پر از تحولات شگرف و مملو از دلهره‌ها و امیدها.

اتحاد شوم زر و زور و تزویر که اینک خود را در ظاهر فاتح تحولات و میدان‌دار جهان و منطقه می‌بیند با غرور و جنون در پی استقرار طرح‌های بلندپروازانه خویش است. طرح‌هایی که هرچند اینک منطقه و محور ایران را هدف قرارداده اما بی‌شک اگر در این عرصه پیروز شود، دیگر کشوری و ملتی از حرص و طمع آن در امان نخواهد ماند.

ملت‌ها در اروپا، آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین باید بدانند که ترامپیست‌های دنیا اگر موفق شوند مدل امر و نهی خود را با موفقیت همراه کنند، دیگر اشتهای سیری ناپذیرشان فقط معطوف به کانادا، پاناما، مکزیک، فلسطین، سوریه، ایران و ... نخواهد ماند و بی‌تردید سودای مالکیت مطلق جهان را مطرح خواهندکرد. این هشداری مهم است که باید جهان را نسبت به حکمرانی کاسب‌کار و بی‌رحم اقلیتی ثروتمند، قلدر و متکبر بر نظام‌های ملی و بین المللی آگاه ساخت.

اما سوال اصلی این است که در این میانه، وضعیت ایران در سال جدید چگونه است؟ عده‌ای تلاش دارند بیان کنند که امسال یکی از این دوگان رخ خواهدداد. یا صلحی بزرگ یا جنگی سترگ. تفکر به این دوگان و طراحی برای هر کدام از دو راه نتیجه‌ای جز ضعف و انفعال و البته بروز بحران‌هایی بزرگ در پی ندارد. چون طراح هر دو صحنه یک اندیشه دارد و آن نابودی کامل ایران است.

اما در تحلیلی درست‌تر امروز ایران در یک مسیر مهم و راهبردی دیگری باید حرکت‌کند تا سرافرازی و آبادانی کشور تضمین شده و ایران عزیز و ملتی بزرگ و فهیم با قدرت و عزت سال را به پایان برسانند. و آن مسیر تدبیر، کارآمدی و مشارکت مردمی است. سالهاست که گفته و نوشته‌ام که مشکل اصلی و مغفول ما،  کارآمدی است و امسال نیز می‌گویم عامل سرنوشت ساز و کلید مشکل گشای بحرانهای آتی کارآمدی است.

کشور در سال جدید قطعا با چالش‌هایی در عرصه ملی، منطقه‌ای و جهانی روبروست. این سناریویی است که بدخواهان طراحی کرده و بی‌پرده و کاملا آشکار در پی اجرای آن هستند. سوء مدیریت‌های مزمن، ناترازی‌های مختلف، روش‌های ناصواب و دو قطبی سازی‌های نابخردانه نیز بر مشکلات افزوده است. اینها همه بخشی از نگرانی‌های پیش روست.

البته همانقدر که بیم ها رخ نشان میدهند، امیدها نیز قابل تحلیلند و چشم‌های بطن‌نگر به حوادث، نوعی تزلزل و افول را در صف قماربازان رصد می‌کنند، همانطور که تلاش و مجاهدت درونی و وعده قطعی الهی نیز موید امید به آینده است. باذن الله. امسال وظیفه و رسالت هر دلسوز آینده ایران، در هر جایگاه و صنفی و با هر نحله فکری و باورهای فردی این است که در کارش برای حل مشکلات، گشایش راه‌های جدید و تحقق دستاوردهای نوین، بهترین و کارآمدترین باشد.

استعاره ایران ضعیف و منفعل، که امروز به دلایل مختلف در ذهن برخی جای گرفته و ناآگاهانه، و بعضی وقتها مغرضانه، ترویج و تبلیغ می‌شود، باید جای خود را به استعاره ایران مقتدر و فوق فعال بدهد و صد البته این مهم با شعار و دستور محقق نمی‌شود بلکه با عمل عالمانه و نتایج ملموس در سفره مردم، رشد خواهد کرد و بارور خواهدشد.

ایران آنگاه قوی و فوق فعال است که مدیران و مسولانش حکیمانه و دلسوزانه تلاش کنند  تا اصلی ترین سرمایه کشور یعنی مردم به حکمرانی کارآمد کشور باور داشته باشند‌ و فعالانه در پیشرفت کشور مشارکت کنند، انسجام و اتحاد در همه ابعاد در کشور مشهود باشد. آن وقت است که رابطه ملت و دولت مستحکم و مبتنی بر اعتماد متقابل شکل میگیرد و سرمایه‌های مادی و معنوی برای حل مشکلات کشور بخصوص معیشت به میدان می‌آیند. اینجاست که امیدها بارور می‌شوند و نگرانی‌ها رنگ می‌بازند.

افزایش سرمایه‌گذاری محتاج درک واقعی کارآمدی است و کارآمدی خود، محصول تفکر درست، اجرای درست و تعالی مستمر و پرهیز جدی از نوسان و التهاب آفرینی است. سال ۱۴۰۴ سال سرنوشت سازی است که کارآمدسازی و مشارکت مردم باید سرلوحه یکایک ما باشد و بی شک نقش مدیران و مسولان بسیار پررنگتر و اثرگذارتر است./

پایان